Vanmiddag zat ik op een terrasje. Gewoon de laatste straaltjes zon even meepikken. Ik was een oude kennis tegengekomen op weg naar huis en die hield me staande om even bij te kletsen en dat hebben we dus onder het genot van een pilsje gedaan. De oude kennis kwam terwijl we daar zaten twee bekenden tegen en vroeg hen om er ook bij te komen zitten. Een echtpaar. De man was net met pensioen na een lange carrière bij een gemeente. Zij was gymjuf geweest en het was met niet helemaal duidelijk hoe lang zij al gestopt is met werken. De dame vertelde dat ze al een hele tijd rondloopt met een idee. Een idee voor een nieuw product. We raakten aan het brainstormen over de mogelijkheden om zo’n product daadwerkelijk op de markt te zetten. Mijn oude kennis heeft daar veel kaas van gegeten en ik luisterde vol interesse in al die mogelijkheden die het internet en ict met zich meebrengen.
De dame liet weten ook niet thuis te zijn in al dat ict gedoe maar dat ze niet meer zonder de gemakken van haar iphone kon, al was het maar om snel met haar kinderen en kleinkinderen te schakelen. ‘Gelukkig heb ik mijn man die me daar wegwijs in kan maken..’
Haar idee is briljant. Maar het was niet zozeer dit idee wat mij heeft geraakt, maar de manier waarop zij haar man betrok in haar idee. En de manier waarop hij haar herinnerde aan de dag dat ze een paar jaar terug op een terrasje zaten in Amsterdam en zich verwonderden over een club Chinezen die aan het Iphonen waren. ‘Zoiets doen we in Nederland nooit, zo met een telefoon bezig zijn…weet je nog, dat we dat zeiden tegen elkaar?’
Ik onderbrak hun gesprek over de mogelijkheden van hun idee. ‘Waar ik nu benieuwd naar ben, hoe lang zijn jullie al getrouwd?’
40 jaar, zei de man. En hij glunderde.
Ik vroeg aan zijn vrouw: en wat is dan jullie geheim? wat heerlijk om te zien dat jullie zo op elkaar zijn ingespeeld!
De vrouw vertelde me dat het bij hun verhaal zo goed gaat omdat ze zoveel herinneringen delen en met name het gevoel bij een herinnering.
Nu is het wel af en toe lastig, zei de man.
De vrouw vult aan. Nu hij met pensioen is, is dit wel een inbreuk op mijn eigen leven. Klinkt raar, maar toen hij zoveel werkte, deed ik vooral ook mijn eigen dingen, naast de dingen samen, nu moeten we daar samen ook weer een weg in vinden. Samen op een terras zitten is overigens wel heel fijn en dan vooral om samen te filosoferen over mijn uitvinding.
Ik bedankte het stel voor hun openhartigheid. Ik vond het echt prachtig om te zien.
Ze hebben zoveel meer uitgevonden dan het product van de mevrouw. Ze hebben de sleutel tot het succes van een gelukkig huwelijk daarnet op tafel gelegd.
