Kaugom

Gisteren moest ik met Ruben mee naar zijn leraar.
Gevalletje straf.
Ach, de man had een punt.
En ik moet toch het goede voorbeeld geven aan mijn zoon.

Een beetje sipjes verliet Ruben het klaslokaal na een gesprek van man tot man met zijn leraar.
‘Dat uitpraten is nog erger dan straf krijgen..’

Zwijgend fietsten we naar huis.
Opeens zei ik: Hopelijk zit die meester van jou morgen niet met zijn handen onder de tafel.
Ruben’s ogen werden groot. Hoezo, pap?
‘Ach, ik moest mijn kaugom toch ergens kwijt…?’

Soms moet je gewoon even iets kwijt.

Oplossen

De eerste maand van het jaar is alweer bijna om.
Ik zag net mijn blog van december 2013. Vaarwel schreef ik.
Je zou er bijna iets van gaan denken.

Ik pak de draad van het bloggen weer op. Zoals je gemerkt heb, ben ik aan het twitteren geslagen. Geen idee waar mijn tweets terecht komen en of ze van betekenis zijn voor de mede-tweeps. Ze betekenen wel iets voor Mila.

Vandaag liep ik over het schoolplein. In een hoekje zag ik twee jongens staan, ze hadden duidelijk samen iets op te lossen. Een collega sprak me in de pauze aan over haar leven thuis, ze moest haar verhaal kwijt. Zij heeft ook iets op te lossen.
Opeens voelde ik me behoorlijk depressed. Alsof de Blue Monday van vorige week verplaatst was naar vandaag.
Ik haalde mijn mobieltje naar boven en bekeek het laatste berichtje van Mila. Een simpele X.

Maar zo simpel als het lijkt om een X te sturen of te ontvangen is het niet. Een heerlijke gecompliceerde X.
Daar doe ik het voor.